หลังทราบข่าวการเสียชีวิตของ “ศรัณยู วงษ์กระจ่าง” ผู้ถือเป็นดาราสำคัญรายหนึ่ง สำหรับคนรุ่นๆ ผม (ที่อายุเกือบ 40 ปี) ขึ้นไป ผมก็ได้ย้อนรำลึกความหลังเกี่ยวกับนักแสดงผู้นี้ ผ่านโพสต์จำนวนมากมายของมิตรสหายในโซเชียลมีเดีย ผมได้รำลึกถึงละครทีวี เช่น บ้านทรายทอง-พจมาน สว่างวงศ์ (2530) ดอกฟ้าและโดมผู้จองหอง (2532) รัตติกาลยอดรัก (2532) วนาลี (2533) วนิดา (2534) ซึ่งเป็นผลงานที่เคยผ่านตาในวัยประถม แต่กลับจดจำรายละเอียดต่างๆ แทบไม่ได้แล้ว (รวมถึงศักยภาพในฐานะนักแสดงของศรัณยู ซึ่งปรากฏในผลงานเหล่านี้) […]
ราวสองปีก่อน ช่วงนั้น ผมยังแวะเวียนไปอัปโหลดภาพถ่ายและติดตามชมรูปของตากล้องภาพนิ่งทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่นจำนวนมากในเว็บไซต์ https://www.flickr.com/ อยู่เป็นประจำ ภาพถ่ายกลุ่มหนึ่งใน flickr ที่ผมชอบนั่งดูอย่างเพลิดเพลินเป็นชั่วโมงๆ ก็คือ รูปที่ถ่ายโดย “ช่างภาพฝรั่ง” ที่อาศัยอยู่ในเมืองไทย บ่อยครั้ง สถานที่และผู้คนในภาพเหล่านั้นคล้ายจะเป็น “สิ่งสามัญ” ที่เราคุ้นเคย ทว่ามุมมองพิเศษเฉพาะของ “ช่างภาพฝรั่ง” หลายๆ คน ก็ทำให้องค์ประกอบบางอย่างในภาพถ่ายที่พวกเขาบันทึกไว้มีความแปลกตาออกไป (ไม่นับรวมว่า หลายครั้ง พวกเขาเดินทางไปถ่ายรูปในพื้นที่ที่คนไทยอย่างเราๆ ไม่ค่อยได้ย่างกรายไปถึง) “ช่างภาพฝรั่ง” คนหนึ่งที่ผมชื่นชมผลงานของแกมากๆ ก็ได้แก่ “คุณโกราน เอียเรียน” […]
หนึ่ง เอาเข้าจริง นี่อาจเป็นบทสนทนาต่อเนื่องมาจากซีรี่ส์เกาหลีฮิตๆ หลายเรื่องก่อนหน้านี้ บรรดาซีรี่ส์ที่มักเล่าถึงชีวิตครอบครัว 2 ครอบครัวขึ้นไป อันประกอบด้วยตัวละครรุ่นพ่อแม่ และตัวละครรุ่นลูกที่กำลังก่อสานความรักซึ่งกันและกัน ก่อนที่เรื่องราวจะลงเอยในช่วงท้ายด้วยตอนจบปลายเปิดว่าด้วยคู่รักชายหญิงวัย 20-30 ปี ที่ยังไม่ได้ร่วมกันลงมือสร้างครอบครัวอันสมบูรณ์แบบของตนเองโดยฉับพลันทันที และแน่นอนว่าพวกเขาและเธอมักจะยังไม่มีลูก (คนเจนเนอเรชั่นหลาน) เป็นทายาทสืบสกุล (ในกรณีตัวละครนำของ “Reply 1988” แม้จะมีการสมรสเกิดขึ้นหลายคู่ แต่ก็ไม่มีความชัดเจนว่าครอบครัวเหล่านี้ได้ให้กำเนิดทายาทหรือไม่) ราวกับว่า “ความเป็นครอบครัว” ก็ดี สถานภาพ “ความเป็นพ่อแม่” ก็ดี นั้นไม่ใช่ภาพกระจ่างชัดในความรับรู้ จินตนาการ หรือความคิดฝัน […]
เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน เว็บไซต์ข่าวสด ได้เผยแพร่บทสัมภาษณ์ “ลอร์ด สยม ปรับแผนละครจักรๆ วงศ์ๆ ถ่ายเสร็จค่อยออนแอร์ หลังโควิดทำหยุดชะงัก” โดย “สยม สังวริบุตร” บิ๊กบอสแห่งค่าย “ดีด้า-สามเศียร” ได้อธิบายถึงกระบวนการถ่ายทำละครจักรๆ วงศ์ๆ ยุคโควิด-19 แพร่ระบาด และแผนการผลิตละครในรูปแบบใหม่ของ “สามเศียร” ซึ่งจะมีความแตกต่างจากเดิมอย่างสำคัญ บล็อกคนมองหนังขออนุญาตสรุปคำให้สัมภาษณ์ของ “สยม” ออกมาเป็นข้อๆ ดังต่อไปนี้ View this post […]
หลังจากที่ก่อนหน้านี้ รัฐบาล โดย ศบค. ได้ออกมาตรการผ่อนปรนให้กองถ่ายหนัง-ละคร สามารถกลับมาถ่ายทำกันได้ โดยจำกัดจำนวนบุคลากรที่เกี่ยวข้องไว้ที่ 50 คน พร้อมทั้งให้หลีกเลี่ยงฉากที่นักแสดงต้องสัมผัสกายกันใกล้ชิด อาทิ ฉากต่อสู้ และฉากแสดงความรัก ต่อมาเพจเฟซบุ๊ก 7 สี Society Fc 7 ได้ชี้แจงเพิ่มเติมว่าถ้ากองถ่าย “พระสุธนมโนห์รา” ถ่ายสต็อกไว้เพียงพอที่จะออกอากาศได้เมื่อไหร่ ละครจักรๆ วงศ์ๆ เรื่องนี้ก็จะกลับมาออนแอร์ในเช้าวันเสาร์-อาทิตย์ แทนละครขัดตาทัพช่วงโควิดอย่าง “แก้วหน้าม้า 2558” ทันที ล่าสุด […]
วันที่ 23 พฤษภาคม 2553 “ลุงบุญมีระลึกชาติ” ผลงานภาพยนตร์ของ “อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล” คือ หนังไทยเรื่องแรก (และเรื่องเดียวจนถึงปัจจุบัน) ที่สามารถสร้างประวัติศาสตร์ คว้ารางวัลปาล์มทองคำจากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเมืองคานส์ มาครองได้สำเร็จ “ก้อง ฤทธิ์ดี” อดีตสื่อมวลชน ซึ่งทำข่าวอยู่ที่คานส์เมื่อ 10 ปีก่อน วิเคราะห์ว่าชัยชนะของอภิชาติพงศ์ที่ฝรั่งเศสนั้น แยกไม่ขาดจากเหตุการณ์การประท้วงของคนเสื้อแดงในกรุงเทพมหานคร และการปราบปรามผู้ประท้วงโดยอำนาจรัฐ จนมีผู้ร่วมชุมนุมเสียชีวิตจำนวนมาก (ส่วนใหญ่คือคนอีสาน) ณ จังหวะเวลาเดียวกัน เนื่องจาก “ลุงบุญมีระลึกชาติ” คือผลงานส่วนหนึ่งของโครงการศิลปะ […]
คลิกอ่านเนื้อหาเกี่ยวกับสมาชิก “วงนั่งเล่น” คนอื่นๆ รวมผลงานเพลงคัดสรรของ “พี่เป๋า กมลศักดิ์” แห่ง “วงนั่งเล่น” 15 เพลงเด่นของ “ปิติ ลิ้มเจริญ” (พี่ตู๋ วงนั่งเล่น) ขออนุญาตเปิดหัวด้วยผลงานชื่อ “เพลงรักของวงนั่งเล่น” ซึ่งเป็นเพลงที่ผมชอบมากที่สุดเพลงหนึ่งของ “วงนั่งเล่น” ที่สำคัญกว่านั้น คลิปนี้ยังบ่งบอกตัวตนในแบบ “น้อยๆ แต่สำคัญ” หรือ “อยู่เบื้องหลังแต่มีของ” ของ “พี่แตน เศกสิทธิ์ ฟูเกียรติสุทธิ์” ได้เป็นอย่างดี “พี่แตน” […]
หนึ่ง “Ema” คือภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของ “พาโบล ลาร์เรน” ผู้กำกับชาวชิลี ที่มีผลงานสร้างชื่อ อาทิ “No” หนังว่าด้วยกระบวนการรณรงค์ก่อนการลงประชามติโค่นล้มเผด็จการ “ปิโนเชต์” และ “Jackie” ภาพยนตร์ชีวประวัติของ “แจ็กเกอรีน เคนเนดี้” หลังจากดู “Ema” จบ (หนังจะเผยแพร่ในเว็บไซต์ MUBI อีกราวครึ่งเดือน) ผมรู้สึกว่าลาร์เรนเก่งดี ที่สามารถหยิบฉวยเรื่องการเต้น เพศสภาพ ชนชั้น สถาบันครอบครัว ฯลฯ มาขยำรวมกัน แล้วปรุงแต่งองค์ประกอบหลายหลากเหล่านั้นออกมาเป็นหนังที่ดูสนุก […]
หลังจากรัฐบาลมีมาตรการผ่อนคลายล็อกดาวน์ โดยหนึ่งในนั้น คือ การอนุญาตให้กองถ่ายหนัง-ละครสามารถกลับมาถ่ายทำได้ แต่จำกัดจำนวนคนในกองถ่าย (ทั้งนักแสดงและบุคลากรเบื้องหลัง) ไว้ไม่เกิน 50 คน ขณะเดียวกัน ยังต้องมีการหลีกเลี่ยงฉากที่ผู้แสดงจะสัมผัสกันใกล้ชิด เช่น ฉากการต่อสู้และฉากการแสดงความรัก แฟนละครจักรๆ วงศ์ๆ หลายคนคงแอบลุ้นว่า “พระสุธนมโนห์รา 2563” จะได้ฤกษ์กลับมาเดินหน้าถ่ายทำกันต่อ และคืนจอโทรทัศน์หรือยัง? หากประเมินจากมาตรการที่ ศบค. กำหนดออกมา ก็ต้องยอมรับว่าโอกาสกลับคืนจอในเวลาอันใกล้ของ “พระสุธนมโนห์รา” อาจเป็นเรื่องยากลำบากพอสมควร ทั้งด้วยประเด็นการจำกัดจำนวนบุคลากรในกองถ่ายไว้ที่ 50 คน และการหลีกเลี่ยงฉากที่นักแสดงต้องสัมผัสกันใกล้ชิด […]
หนึ่ง ด้านหนึ่ง รู้สึกว่า “Reply 1988” นั้นแชร์ประเด็นทางสังคมหนักๆ ร่วมกับหนังเกาหลีร่วมสมัยบางเรื่อง (อาจจะโดยไม่ได้ตั้งใจ) เช่น การอาศัยอยู่ใน “บ้านชั้นใต้ดิน” ของหนึ่งในครอบครัวตัวละครหลัก ก็คล้ายคลึงกับชะตากรรมของตัวละครกลุ่มหนึ่งใน “Parasite” หรือจะมีตัวละครสมทบรายหนึ่ง ซึ่งตลอดทั้งเรื่อง คนดูน่าจะประเมินว่าเธอทำหน้าที่ “แม่-เมีย” ได้ไม่สมบูรณ์นัก ก่อนที่เธอจะเริ่มมีตัวตนมากขึ้นในช่วงท้ายๆ และบทพูดหนึ่งที่น่าประทับใจ ก็คือ เธออยากเป็นตัวของเธอเอง (ให้คนอื่นๆ เรียกชื่อของเธอ) มากกว่าจะถูกเพื่อนบ้านเรียกขานว่าเป็น “แม่ของ…” ประเด็นนี้ชวนให้นึกถึง “Kim Ji-young, […]
