28 ธันวาคม 2012
สักประมาณสี่ทุ่ม ผมเดินไปซื้อไก่ทอด-เฟรนช์ฟรายแถวๆ หอพัก
ร้านไก่ทอด-พิซซ่าแห่งนี้ ถือเป็นเจ้าประจำของผม แม้ว่ารสชาติของอาหารขยะเหล่านั้นจะไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ (ขณะที่คนขายซึ่งค่อนข้าง “ซี้” กับผม มักชอบอวดอ้างถึงความเอร็ดอร่อยของพิซซ่าจากร้านของเขา)
แต่ทางเลือกของคนที่มีฝีมือการทำอาหารห่วยแตก ซึ่งอาศัยอยู่แถวสถานี “นิว ครอส เกต” ก็มีอยู่ไม่มากนัก
วันนั้น ผมเข้าไปทักทายกับคนขายตามปกติ ถ้าจำไม่ผิด เขาเป็นคนบังกลาเทศ (ผมรู้เรื่องนี้จากการแอบฟังเขาพูดคุยกับลูกค้ารายหนึ่ง ซึ่งเป็นคนมาเลเซีย เมื่อราวๆ เดือนก่อน)
ผมถามเขาว่าช่วงปีใหม่นี้มีแผนจะไปเที่ยวต่างจังหวัด “นอกลอนดอน” บ้างไหม?
เขาตอบกลับมาแบบ “กลับหัวกลับหาง” ว่า เขาอยากจะเดินทางเข้าไปเที่ยว “ข้างในใจกลางกรุงลอนดอน” มากกว่า เพราะที่นั่นจะมีคนมาร่วมเฉลิมฉลองกันเยอะแยะ มีการจุดพลุ มีเทศกาลกินดื่ม บลา บลา บลา
บทสนทนาระหว่างเรากลายเป็นประเด็นน่าสนใจขึ้นมา
เนื่องจากผมตั้งคำถามผ่านโลกทัศน์ที่คิดว่าตัวเองอยู่ “ในลอนดอน” คือ แม้จะอยู่โซนนอกๆ แต่ก็สามารถเดินทางเข้าไปในใจกลางเมืองหลวงได้ง่ายๆ และบ่อยครั้งตามใจปรารถนา
ทว่า สำหรับคนขายไก่ทอดชาวบังกลาเทศ เขาคงคิดว่าตนเองอาศัยอยู่ “นอกกรุงลอนดอน” และนานๆ ครั้ง เขาจึงจะมีโอกาส (ในแง่ “เวลา” และ “กำลังทรัพย์”) ได้เข้าไปเดินเที่ยวตรงใจกลางเมืองหลวงสักที
แล้วประเด็นการพูดคุยก็ไถลออกจากเรื่องวันปีใหม่
คนขายไก่ทอดเริ่มพูดถึงเรื่อง “ชีวิต”
เขาบอกว่าตนเองไม่สามารถจำกัดนิยามความหมายของคำว่า “ชีวิต” ได้ เพราะชีวิตใครก็ชีวิตมันแตกต่างกันไป นอกจากนี้ ชีวิตยังเกี่ยวพันอยู่กับการตัดสินใจ เพราะจะมีช่วงเวลาใดช่วงเวลาหนึ่งในชีวิต ที่คุณต้องตัดสินใจในเรื่องหนึ่งๆ และการตัดสินใจครั้งนั้นจะ “เปลี่ยน” ทางเดินชีวิตของคุณไปสู่ทางสายใหม่อีกเส้นหนึ่งโดยทันที อย่างไม่มีวันหวนกลับ
ผมไม่แน่ใจว่า วันนั้น เราหยุดคุยกัน (หรือกล่าวให้ตรงไปตรงมายิ่งขึ้น คือ ผมหยุดฟังเขาพูด) ตรงจุดไหน? เมื่อใด?
แต่หลังจากรับไก่ทอด-เฟรนช์ฟราย และจ่ายเงินเรียบร้อย ผมก็เดินฝ่าอากาศหนาวปลายเดือนธันวาคมกลับมาที่หอ
เมื่อถึงห้องพัก ผมเปิดคอมพิวเตอร์ เข้าเว็บไซต์ยูทูบ เพื่อเสิร์ชหาเพลง “Something Changed” ของวงพัลพ์
หลังวันขึ้นปีใหม่ 2013 ผ่านพ้นไปเพียงไม่กี่เดือน ร้านไก่ทอดเจ้านั้นก็ปิดกิจการ
ผมไม่ได้รับสัญญาณเรื่องนี้ล่วงหน้าจากคนขายไก่ทอดชาวบังกลาเทศ
เวลาผ่านไปไม่นานนัก ร้านไก่ทอดเจ้าใหม่ก็เปิดให้บริการในพื้นที่เดิมของร้านไก่ทอดเจ้าเก่าซึ่งเพิ่งปิดตัวลง
พนักงานในร้านกลายเป็นคนหน้าใหม่ กลุ่มใหม่
นอกจากไก่ทอด-เฟรนช์ฟรายแบบเดิมๆ แล้ว เมนูพิซซ่ารสชาติแย่ๆ สูญหายไป และถูกแทนที่ด้วยซี่โครงหมูบาร์บีคิว รสชาติพอกินได้
ผมไม่ได้เจอคนขายไก่ทอดชาวบังกลาเทศอีกเลย เพราะเขาคงหันเห (หรือถูกบังคับให้หันเห) ชีวิตของตนเองไปยังเส้นทางสายใหม่ๆ เรียบร้อยแล้ว
คนมองหนัง 