นี่เป็นบันทึกสั้นๆ ที่เขียนไว้หลังได้ชม “โรงแรมต่างดาว” ในรอบสื่อมวลชนที่สกาลา ก่อนที่หนังจะประสบปัญหาบางประการ จนวันฉายจริงต้องเลื่อนออกมาถึงวันที่ 15 ธันวาคม
ถ้ามีโอกาสได้ตีตั๋วเข้าชมหนังอีกสักรอบหนึ่ง อาจจะเขียนบทความละเอียดๆ ตามมาอีกครั้งครับ
“โรงแรมต่างดาว” : ชอบ แต่ไม่ได้ชอบสุดๆ
เท่าที่จับได้ หนังมี “เส้นเรื่อง” อยู่สองเส้น
เส้นเรื่องหลักเส้นแรก คือ เรื่องราวว่าด้วย “เผด็จการปิตาธิปไตย” ที่ปะทะกับ “การลุกขึ้นสู้ของลูกผู้หญิง” ผ่านพื้นที่อย่างโรงแรมม่านรูด
นี่คงเป็นประเด็นที่คนดูหลายคนพอจะสัมผัสถึงได้ และสนุกสนานกับมันพอสมควร
ผมเองก็ชอบส่วนนี้ของหนัง โดยไม่รู้สึกติดขัดอะไร (เช่น บางคนเห็นว่ามันยืดยาวเยิ่นเย้อเกินไป)
เพียงแต่มันไม่ได้แปลกใหม่หรือเฉียบคมถึงขีดสุดเท่านั้นเอง
อีกหนึ่งเส้นเรื่องสำคัญ คือ ประเด็นว่าด้วย “มนุษย์ต่างดาว” หรือ “ความแปลกแยก” จากสังคมกระแสหลัก
ตรงส่วนนี้ หนังท้าทายศักยภาพของคนดูอยู่ไม่น้อย แต่เหมือนมันยังขาดอะไรบางอย่างไป
นอกจากนี้ ผมรู้สึกว่าหนังมีบทสรุปในหลายๆ ส่วน ที่ง่ายๆ ห้วนๆ เกินไปหน่อย ไม่ว่าจะเป็นบทสรุปของตัวละครเสี่ย หรือบทสรุปของตัวละครพนักงานโรงแรม (ซึ่งจริงๆ วางคาแรคเตอร์ไว้น่าสนใจมาก แต่หนังก็ปิดฉากเรื่องราวของเขาไปแบบดื้อๆ เสียเฉยๆ)
อย่างไรก็ตาม หนังยังมีองค์ประกอบดีๆ อยู่เยอะ เช่น นักแสดงหลักทำหน้าที่ได้ดีกันแทบทุกคน นางเอกสองคนน่ารักและมีเสน่ห์ โดยเฉพาะ “ประภามณฑล เอี่ยมจันทร์” ผู้รับบทเป็น “ไลล่า” ที่แสดงหนังเรื่องแรกได้อย่างยอดเยี่ยมและน่าจดจำ
ผู้กำกับเลือกเพลงมาใส่ในหนังได้ “เก๋” ดี
หนังมีฉากเกี่ยวกับเซ็กส์ที่น่าตื่นตาตื่นใจหากเทียบกับมาตรฐานทั่วไปของหนังไทยเข้าโรง
ส่วนประเด็นที่ว่าฉากเกี่ยวกับเซ็กส์เหล่านั้นถูกนำเสนอด้วยมุมมอง/ทัศนะแบบไหน? ก้าวหน้าหรือล้าหลังเพียงใด? ก็เป็นสิ่งที่สามารถถกเถียงกันได้
ส่วนตัว ผมรู้สึกเสียดายอยู่นิดๆ ว่าไปๆ มาๆ ปราบดา กลับมีความคิดในเรื่องนี้ที่ค่อนไปทาง “อนุรักษ์นิยม” ซึ่งย้อนแย้งกับ “สารหลัก” ที่ฉากเซ็กส์ทั้งหลายห่อหุ้มคลุมเคลือบอยู่
ป.ล. หนังเรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงเพื่อนร่วมรุ่นโรงเรียนมัธยมฯ สองคน
คนแรก เป็นบรรณาธิการหนังสือแปล “เทคโนโยนีฯ”
ส่วนอีกคนมันชอบควงกระบองไฟมาก ถึงขนาดโชว์ควงกระบองไฟในงานแต่งงานของตัวเองที่สโมสรทหารบก ข้างบ้านสี่เสาฯ
คนมองหนัง 