ในหนังสือของคุณ ทำไมคุณจึงกล่าวถึงหนังเรื่องแบทแมนภาคล่าสุด?
ในโลกของการ์ตูน ใครก็ตามที่มีความคิดและจินตนาการ มักจะกลายเป็นตัวอันตราย นี่คือสารขั้นพื้นฐานที่สุดของหนังตระกูลซูเปอร์ฮีโร่ ตัวละครประเภทเดียวในภาพยนตร์แนวนี้ ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแนวคิดริเริ่มสร้างสรรค์จริงๆ ก็คือ พวกตัวร้าย เพราะพวกเขาคือตัวละครกลุ่มเดียวที่มีวิสัยทัศน์
แต่นั่นก็เป็นเหตุผลให้ผู้คนชื่นชอบตัวละครเหล่านี้
พวกซูเปอร์ฮีโร่คือสิ่งมีชีวิตที่ไร้ซึ่งความคิดสร้างสรรค์มากที่สุด เท่าที่เคยมีมา บรูซ เวย์น สามารถจะทำอะไรก็ได้ แต่สุดท้าย เขาก็เลือกจะไล่ปราบแต่พวกแกงสเตอร์ ทั้งๆ ที่เขาสามารถสร้างเมืองได้ทั้งเมืองจากภูเขา หรือสามารถแก้ไขปัญหาความอดอยากของผู้คนทั่วโลกได้
ดังนั้น โดยพื้นฐานแล้ว บรูซก็ถือเป็น “มหาอำมาตย์” (super-bureaucrat)?
ถูกต้องที่สุด เพราะเขามีส่วนสนับสนุนค้ำจุนอะไรบางอย่างที่มันห่วยแตกมาก แถมยังใช้ชีวิตอยู่ได้ผ่านการบริโภค แบทแมนมีจินตนาการความคิดสร้างสรรค์ ผ่านการครอบครองรถยนต์, เครื่องแต่งกาย และ คฤหาสถ์ ทว่า จินตนาการดังกล่าวกลับถูกลดรูปลงไปอยู่ในขอบเขตของการบริโภค นี่แหละคือระบอบอำมาตยาธิปไตย (bureaucracy) ที่คุณต้องแสดงออกซึ่งตัวตนของตนเองตามนิยามความหมายที่ระบอบกำหนดไว้ แล้วก็อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการเมืองหรือความบ้าคลั่งใดๆ ที่จะเกิดขึ้นตามมา
ที่มา บทสัมภาษณ์ เดวิด เกรเบอร์ นักมานุษยวิทยาชาวอเมริกัน โดย เดวิด วีแลน
‘The Utopia of Rules’: Why We’re Drowning in More Paperwork Than Ever Before
คนมองหนัง 