ละครจักรๆ วงศ์ๆ “สี่ยอดกุมาร” ตอนที่เพิ่งออกอากาศไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ 4 ธันวาคม 2559 มีบทสนทนาแฝงนัยยะน่าสนใจอยู่ช่วงหนึ่ง
บทสนทนาดังกล่าวเกิดขึ้นหลังจาก “ท้าวกกขนาก” พญายักษ์แห่งเมืองกกขนากเชิงผา ถูกองค์เหนือหัว “จุลนีย์” แห่งนนทจักร แผลงศรใส่ จนจวนจะขาดใจตาย
ร่างท้าวกกขนากกระเด็นตกลงไปตรงเบื้องหน้า “โสมสุภางค์เทวี” อดีตมเหสีของพญายักษ์ ที่หนีมาถือศีลกลางป่าเขา
แล้วบทสนทนาจึงเริ่มต้นขึ้น
ท้าวกกขนาก : ไยข้าจึงมีกรรมนัก มีลูกก็ไร้สิ้นกตัญญูต่อข้า พวกนางทำให้ข้าเสียใจ เช่นที่เจ้าทำ โสมสุภางค์เทวี ข้ามีเวรรับมาแต่ชาติปางก่อน
(องค์เหนือหัวจุลนีย์เดินเข้ามายังเบื้องหลัง โดยท้าวกกขนากไม่ทันรู้ตัว)
ท้าวกกขนากกล่าวต่อ : ผิดกับเหนือหัวจุลนีย์แห่งนนทจักร พระองค์ทรงมีโอรสและธิดาร่วมอุทรเดียวกัน แต่ลูกขององค์จุลนีย์มีกตัญญูกตเวทิตาเป็นที่ตั้ง แต่ไยลูกของข้าจึงไม่มี พวกนางมีเลือดของเจ้ามากกว่าเลือดของข้าในกายนาง พวกนางจึงทรยศต่อข้า เช่นเดียวกับเจ้า
โสมสุภางค์เทวี : หากพระองค์ปรารถนาจะได้รับกตัญญูกตเวทิตาจากลูก ก็ต้องปฏิบัติองค์เองเป็นตัวอย่างให้ปรากฏแก่ลูกๆ องค์เหนือหัวจุลนีย์ทรงทศพิธราชธรรม ทรงมีพระเมตตาเป็นบารมีคุณอันสูง ซ้ำยังถวายการดูแลพระมารดาอย่างหาที่สุดมิได้ แล้วพระองค์ล่ะ เพียงแค่พระองค์ประทานเมตตาแก่ลูกๆ พวกนางก็จะไม่หนีไปไหน แต่ถึงตอนนี้ มันสายเสียแล้ว
ท้าวกกขนาก : โสมสุภางค์เทวี!
องค์เหนือหัวจุลนีย์ : ใช่ ถึงยามนี้จะสายไปแล้ว แต่ข้าก็ไม่ปรารถนาที่จะเข่นฆ่าท้าวกกขนากเลย ด้วยข้าให้สัตย์กับพระมเหสีโสมสุภางค์เทวี แต่เพราะพระองค์จะเข่นฆ่าลูกของตัวเอง ข้าจึงจำเป็นต้องปกป้องชีวิตพวกนาง
ท้าวกกขนาก : องค์เหนือหัวจุลนีย์!
องค์เหนือหัวจุลนีย์ : กตัญญูกตเวทิตานั้นย่อมอยู่ในหัวใจของลูกๆ ทุกคน แต่เมตตาอันเป็นวิสัยของมนุษย์และสัตว์ก็ต้องอยู่ในหัวใจของมนุษย์และสัตว์นั้นเท่าเทียมกัน ไม่เว้นแม้แต่ยักษ์เช่นท่าน
ท้าวกกขนาก : ข้ารู้ จุลนีย์ ข้าเข้าใจแล้ว
แล้วท้าวกกขนากก็สิ้นใจตาย
(บทสนทนาที่กล่าวถึง อยู่ในนาทีที่ 7.36-13.25 ของคลิปนี้)
คนมองหนัง 